چاپ سوم

تقویم جیبی را دوست دارم، دوست دارم آخر سال تقویم سال دیگر را بخرم و بگذارم توی کیفم. حس خوبی می کنم از این کار. این که گذشت زمان را جایی میان خرت و پرت های ته کیفم، روی دوشم با خودم این ور و آن ور ببرم خوشحالم می کند، این که دنبال یک تاریخی ورق ها را تند و تند رد کنم تا برسم به آن روز خاص، که یادم نرود یکسال دیگر می توانم خوشحال باشم برای آمدن آن، این که بدانم کنار روزهای بد کلی اتفاق خوب هم بوده و نباید مثل آن دوست که می گفت سالی که گذشت سال خوبی نبوده منتفر باشم از سال رفته.

صبح تقویم جدید را که ورق می زدم با خودم فکر کردم اتفاقا برای من چه سال خوبی بود این سال نود و پنج، سالی که هیچوقت فراموشش نمی کنم، دو کوچه بالاتر چاپ شد آن هم توسط ناشری بسیار محترم و شریف، بهترین اتفاق امسال که نه، بدون شک تمام عمرم بوده، آشنایی با مجله ی کرگدن و کرگدنی ها، دوستانی که اشتیاق نوشتن را در من دو چندان کرده اند. با خودم به صلح رسیده ام امسال و فکر می کنم این یکی مهمتر از همه بوده؛ اینکه می دانم چه می خواهم و هدفم از زندگی چیست. « دو کوچه بالاتر » امروز دو باره چاپ شد، روی جلدش نوشته شده چاپ سوم...